Weź poprawkę na to, że to jest czterdziestoparoletni film. Dodatkowo jest on bardziej przygodowy niż ten niby dramat.

Ja też trochę zawiedziony choć m.in. twoja opinia sprawiła, że nie liczyłem na zbyt wiele. Obejrzałem jednym okiem, że się tak wyrażę, robiąc kilka innych rzeczy. Historia nudna, schematyczna, właściwie tylko sceny z dziećmi koncentrowały moją uwagę. Connery przyciągnął mnie przed ekran, ale jakoś na Marokańczyka to mi on nie pasował...

No niestety, nieprzypadkowo ten film został praktycznie zapomniany.
Historia miała potencjał, niestety zabrakło umiejętności aktorskich. Wszyscy poza Connery'm zagrali tak, że nie sposób być nieobojętnym na losy ich postaci. Brian Keith zanudzał swoimi przydługimi kwestiami, które nic nie wnosiły do rysu postaci. Natomiast Candice Bergen zagrała na poziomie sprzed dwóch dekad wcześniej. Totalna przepaść między nią a Connery'm.
Sceny batalistyczne mimo, że niezłe to nie wzbudzają emocji, gdyż żadna z walczących stron nie była dostatecznie przedstawiona w filmie, który skupił się na korespondencyjnym pojedynku na osobowości i światopoglądy między Raisulim a Roosveltem.
Przez to nawet finalna walka dowódcy niemieckiego z Raisulim rozgrywa się na zasadzie "jakiś gostek chce zatłuc Sean'a ale wiadomo, że mu się nie uda" bez krzty emocji.

Mimo wad jest to jednak wciąż kawał solidnego kina przygodowego w starym dobrym stylu. Ponadto potraktowana z przymrużeniem oka moralność Raisuliego, imperializm pod publiczkę w wykonaniu dużego chłopca Roosvelta, narwani dowódcy wojskowi i marionetkowi władcy niezainteresowani sprawowaniem władzy tworzą bardzo ironiczny przekaz filmu.