Trochę wahałam się między oceną 8 a 9. Wszystko wynika z tego czy chce się interpretować to dzieło (bo bezwzględnie jest to wysokiej klasy dzieło) dosadnie, czy też jako metaforyczną wizję człowieka zmagającego się z życiem. Poszukiwanie Boga albo też go odrzucenie, życie dla siebie lub dla rodziny, bezwzględna pogoń za bogactwem i zyskiem, czy też chęć zachowania jakiejś przyzwoitości oraz moralności - ludzkie rozterki na ekranie. Bywały momenty może nie, aż tak emocjonujące i ktoś powiedziałby, że przez to dałoby się film skrócić o nawet godzinę, ale to właśnie długość filmu buduje jego niesamowity klimat. Dodatkowo dzięki genialnej muzyce i ujęciom kamery, które pokazują, że reżyser nigdzie się nie śpieszy, człowiek ma szansę wniknąć w ten odległy dla nas świat. Nie jest to historia, którą się przeżywa, a nad losami bohaterów się płacze, ponieważ bardziej chodzi tu o przekaz i symbolikę. Było tutaj nawet coś z Czasu Apokalipsy albo to tylko moje skojarzenie, ale jednym słowem film wybitny i cholernie dobrze zrobiony. A kreacja Daniela Day-Lewisa była zjawiskowa i przekonująca.